Karalamalar - 2

" Yoruldum Mustafa " , " Niye abi ? "


  " Doğdum, biraz büyüdüm ve benden uslu bir çocuk olmamı beklediler, oldum. Okula gittim benden iyi bir öğrenci olmamı beklediler, oldum. Biraz daha okudum, benden iyi bir üniversiteye gitmemi istediler gittim. İyi bir insan olmamı ve herkesi sevmemi istediler, sanki herkesi sevmek zorundaymışım gibi. Oldum, sevdim. "


  " Bugüne kadar sadece kendimi kanıtladım başkalarına. Onlar istediler ben yaptım. "

  " Sonra bir kadın sevdim. O beni sevmedi. Kendimi kanıtlayamadım Mustafa, kendimi kanıtlayamadım. İlk defa kendimi kanıtlayamadım. "


  " Ve şimdi aklımdan çıkmıyor, kendimi kanıtlamak için peşinden koşuyorum. Buna aşk diyorlarmış anlamıyorum. "


  " Eee abi şimdi ne olacak ? "


  " Ölücem Mustafa, ölücem ama tanrı bile kendimi kanıtlamamı isteyecek benden. "


  " Bu sefer de kendimi kanıtlayamamaktan korkuyorum. Anlıyor musun ? "

Karalamalar

  Kadınların bahanelerine hep yenik düşen ve son vuruşu hiç bir  zaman yapamayan bir adamdım. Terk edilişimin başlangıcı da buydu zaten. Büyük bir ivmeyle başlayan ilişkilerim aynı hız ile sona eriyordu. Affedersiniz  ben gidenin ardından, deli sikine hasret kalır gibi kalıyordum.